Nieuwsbrief – December 2022
Ebihen 18 in aanbouw
In januari 22 is er een nieuw project in de loods gestart. De bouw van een Ebihen 18, een ontwerp van Francois Vivier. In mijn zoektocht naar een klein scheepje met mooie lijnen kwam ik dit ontwerp tegen. En het bleek ontworpen te zijn voor zelfbouwers. Tsja waarom niet dacht ik. Dan heb je dubbel zoveel plezier. Eerst van het bouwen en daarna van het varen.
Het ontwerp is 5,50 meter over de stevens en 2,15 meter breed. Een variabele diepgang van 0,60 tot 1,35 meter. Het zeiloppervlak bedraagt 25 m2 en het betreft een kottertuig met een boegspriet die 2,5 meter voor de boeg uitreikt. Ze kan op een trailer en in het water wordt ze verzwaard met waterballast. De spanten zijn van multiplex. De romp bestaat uit latten van yellow ceddar die verstevigd worden met glasvezel en epoxy. Constructiehout en het hout voor de afwerking is mahonie.
De vorm stamt af van de bretonse vissersschepen. Hierdoor heeft ze mooie ronde lijnen. Dat sprak mij enorm aan. Het is mijn eerste project en als je het dan gaat doen, wil je wel iets maken wat je heel mooi vindt. Gelukkig heeft de ontwerper een heel pakket samengesteld waardoor je als amateurbouwer geholpen wordt.
In januari gestart met het maken van een bouwframe. Veel op internet gezeten om te kijken hoe andere dat doen. Besloten om een ladderframe te maken met een lengte van 5,5 meter. Omdat die balken niet in mijn auto passen, heb ik de balken in de loods verlengd. Dat had ik nog nooit gedaan, maar het is gelukt en het frame staat als een huis.
Ik bouw de boot met een pakket. Dat betekent dat ik ook ineens heel veel hout rond de werkplek heb te organiseren. Dan maar een degelijke houtkar maken. Een beetje orde rond de boot kan geen kwaad. Dan gaat het snel. De bouwspanten kunnen erop en de eerste spanten worden geïnstalleerd. Ik heb hierdoor inmiddels leren frezen, te lijmen met epoxy, te schaven en de eerste glasvezelmatten gebruikt. Omdat in deze fase alles nog kan worden hersteld en deze delen niet in het zicht komen, is dit de periode van experimenteren. Het stelt mij in staat nieuwe technieken onder de knie te krijgen.
Dan is het heel fijn om een plek in de botenloods te hebben. Want de kennis die om je heen loopt is onbegrensd. En deze kennis gaat ook gepaard met helpende handen als je daar om vraagt. Heerlijk om hier te mogen werken. En ook een ongevraagde goedkeurende blik, of een zorgelijke frons geven je feedback waar je wat mee kan. En als je op een zonnige dag de blauwe deuren openzet, heb je altijd passanten op bezoek die nieuwsgierig zijn en een kijkje willen nemen. Een belangrijk onderdeel van de sfeer in de loods.
Het is nu december, bijna een jaar onderweg. De eerste fillets zijn gezet. Als de temperatuur binnenkort weer wat omhoog gaat, kan ik in januari beginnen met de latten voor de romp. Weer een nieuwe fase met nieuwe technieken om te leren!
Jerôme
Gespot in Bretagne
In noord Bretagne (Côtes d’Armor) bij het gehucht Beg Ar Vilin ontdekte ik een zg. ‘cimetière de bateaux’.
Het betreft een officieel scheepskerkhof in een zeebaai die meesttijds droog staat. Met voornamelijk boten van hout die tijdens hun leven de visserij dienden. Staal brengt per kilo geld op en polyester is vervuilend. Díe scheepjes vinden dus ergens anders hun eind. De skeletten in de baai rusten zacht op een bed van zeeklei en wier, hun ribben uitspreidend als dierlijke karkassen, zich overgevend aan weer en wind, pokken en bacterieën. Voor wie een boot ziet als een overwinning van de mens op de macht van het water, op de gevaren van verdrinking, is dit kerkhof een plek voor innerlijke beschouwing en verdieping. De ziel van de botenbouwer speelt er even op. Ook voor wie gewoon van getijde-landschappen houdt is dit deel van de Bretonse kust de moeite waard.
Vaar lang en gelukkig
Walther
Nieuwe EHBO kist
Op de vergadering werd gevraagd wie er “niet-bootgerelateerde expertise” kon inzetten voor de loods. Dat was voor mij de uitnodiging om me te ontfermen over een nieuw EHBO doosje (dat natuurlijk een houten kistje is geworden). Opvallend gekleurd met door Guus aangebracht rood kruis erop en de letters EHBO in botenloodsblauw. Het staat op de plaats waar eerder dat stapeltje plastic dozen stond.
Ik hoop dat alles wat nodig is erin zit en geen overbodig spul. De foto aan de binnenzijde van het schuifdeksel laat zien wat waar hoort en dient als controle of er dingen missen. Voor op- en/of aanmerkingen houd ik me aanbevolen.
Het aannemen van deze “opdracht” was natuurlijk ook ingegeven door eigenbelang. Ik koesterde de illusie dat het een goede oefening zou zijn voor het bouwen van mijn bootje. Al bij de start van de bouw van mijn bootje overschreed ik in mijn onschuld namelijk wat basisregels botenbouw. Daardoor ontstond vertraging en die tijd kon ik mooi gebruiken om een EHBO kistje te maken. Dus eerst maar eens een kistje en dan een boot. Stapsgewijs probeer ik nu de basisregels te volgen en dat is leerzaam en uitdagend. Klaas heeft me inmiddels laten weten dat je de eerste boot bouwt voor “de schroot”, de tweede voor je vrienden en de derde pas voor jezelf. Of ik me hieraan ga houden weet ik nog niet. Als er nu iets niet direct goed gaat troost ik me met de gedachte dat dat heel normaal is en zal ik me minder uit het veld laten slaan. Dat het maken van een EHBO kistje niet betekent dat je ook meteen een boot kunt bouwen is inmiddels diep tot me doorgedrongen. Het goede nieuws is dat je al doende leert en de loods in ieder geval een passende eerste hulp voorziening heeft.
Arre
Achtergelaten spullen
De manier waarop de zaken in de loods zijn georganiseerd heeft tot gevolg dat we moeten oppassen dat het er niet overvol raakt met spullen. Vrijwel iedereen die van de loods gebruik maakt, gebruikt gereedschap en materialen en vaak blijven aan het eind van de werkzaamheden resten over van hout, lijm, verf en wat al niet. Ook laat men soms gereedschap achter, een niet langer gebruikte boormachine, zaagbladen, handgereedschappen, van alles komen we tegen waarvan wij niet meer weten van wie het is.
Geen opslagmagazijn
De kwestie is dan: wat doen we ermee? Soms is het duidelijk dat het onder het hoofdstuk ouwe meuk valt, maar lang niet altijd. Zonde om weg te doen.
Soms is er het vermoeden dat het per ongeluk is vergeten of dat het zolang is opgeslagen voor later of met dank voor de gastvrijheid ter beschikking gesteld aan de loods. Wat nog bruikbaar lijkt gooien we niet weg, als we een eigenaar vermoeden vragen we ernaar en de rest wordt afgevoerd. Het is het belangrijk altijd je naam te zetten op materialen en gereedschappen Vergeet niet dat de loods geen opslagplek is voor spullen als men er niet aan een project aan het werk is. Je werkplek leeg en schoon opleveren is de regel.
Namens het bestuur
Guus